Από την κόλαση στον παράδεισο...

Λευκόνοικο 6 - Θ.Γ.Χ΄΄Θεοδοσίου 5
Ούτε ο Χίτσκοκ δεν θα μπορούσε ποτέ να γράψει τέτοιο δραματικό τέλος, ένας τέλος καλό για μας καθώς δεν είχαμε μόνο την ατυχία στους αγώνες μας (βλέπε αυτογκόλ) αλλά απόψε είχαμε να αντιμετωπίσουμε επιπλέον 4 βασικές ελλείψεις στην ομάδα, είχαμε να αντιμετωπίσουμε τραυματισμούς στο παιχνίδι (3 παίχτες με τράβηγμα, ένας εκ των οποίων αναχώρησε από το γήπεδο στο ημίχρονο). Τόσα ήταν τα προβλήμα απόψε και όμως το παλέψαμε και κερδίσαμε ένα δραματικότατο παιχνίδι πολύ σημαντικό για την συνέχεια. Παρά τις ελλείψεις ξεκινήσαμε τον αγώνα με κλειστή άμυνα, δεκτήκαμε την πίεση όμως ήμασταν εμείς που καταφέρναμε να βγαίνουμε μπροστά και να βρίσκουμε τις ευκαιρίες και σε μια από αυτές πήραμε κεφάλι στο σκόρ με ένα δυνατό σιούτ του Νικόδημου περίπου στο δεκάλεπτο. Τότε οι αντίπαλοι μας προσπάθησαν περισσότερο βγήκαν πιο μπροστά και κατάφεραν να μας ισοφαρίσουν περίπου στα μέσα του αγώνα. Εμείς δεν τα βάλαμε κάτω και πήραμε και πάλι κεφάλι στο σκόρ με ακόμα ένα τέρμα του Νικόδημου μετά από καλή εναλλαγή της μπάλας από τους παίχτες μας. Παρά την πίεση που δεκτήκαμε για λίγο, βγήκαμε και πάλι μπροστά αλλά λόγω έλλειψης αυτοσυγκέντρωσης δεν καταφέραμε να σκοράρουμε και να αυξήσουμε το σκόρ με αποτέλεσμα το ημίχρονο να μας βρίσκει να προηγούμαστε με 2-1. Με την έναρξη του δευτέρου ημιχρόνου κανείς μα κανείς δεν περίμενε να έχουμε την εξέλιξη όπως θα διαδραματιζόταν με το τέλος του αγώνα. Οι αντίπαλοι μας είχαν ένα πολύ καλό οκτάλεπτο από το 34 μέχρι το 42 όπου με τρία σιούτ που κόντραραν σε παίχτες μας να καταλήγουν στο τέρμα μας και ένα σίουτ από κοντινή απόσταση, να καταφέρνουν να πάρουν κεφάλι στο σκόρ και την ομάδα μας να προσπαθεί με την σειρά της να ισορροπίσει το παιχνίδι. Μετά την ψυχρολουσία του 2-5 οι οδηγίες του προπονητή μάς ήταν ξεκάθαρες, πίεση σε όλα τα πλάτυ και μήκοι του γηπέδου. Όλα ξεκίνησαν από εκεί, πιέσαμε τους αντιπάλους σε όλο το γήπεδο, τους αναγκάσαμε να κάνουν το λάθος και με την σειρά μας είχαμε το δικό μας οκτάλεπτο από το 51 μέχρι και το 59. Σκοράραμε με την σειρά μας τέσσερα υπέροχα τέρματα μετά από την αντεπίθεση διαρκείας με το τελευταίο τέρμα να μπαίνει σε μια φάση που το σκόρ ήταν 5-5 και οι αντίπαλοι μας είχαν την μπάλα στην κατοχή τους. Καταφέραμε να κλέψουμε την μπάλα λίγο πρίν μπουν στην περιοχή μας και με δύο ποδοσφαιριστές μας βγήκαμε μπροστά και με δυνατό πλάγιο σιούτ κάναμε το 6-5 μέσα σε έξαλλους πανηγυρισμους από τους αναπληρωματικούς και το τεχνικό τίμ. Ο χρόνος που απέμενε δεν ήταν αρκετός για την αντίπαλη ομάδα για να αντιδράσει και η σφυρίχτρα των διαιτητών μας βρήκε να πανηγυρίζουμε μια δραματικότατη και συνάμα πολύ σημαντική νίκη. Θα δώσω τα συγχαρητήρια μου σε όλα τα παλληκάρια μας που αγωνίστηκαν, έστω και αν κάποια έπαιζαν με τράβηγμα σχεδόν σε όλη την διάρκεια του αγώνα και όμως δεν τα έβαλαν κάτω και πήραμε ένα σχεδόν χαμένο παιχνίδι όπως εξελήχθηκε.